حتما شما نیز شنیده‌اید که رژیم یا رژیم‌های خاصی هستند که می‌توانند چربی‌های اضافی شکم را از بین برند و موجب کاهش سایز دور کمر گردند.

ولی آیا یک رژیم غذایی می‌تواند به طور اختصاصی موجب کاهش سریع سایز شکم و دور کمر گردد؟

در بعضی از تبلیغات ادعا می‌شود که رژیم‌های چاقی شکمی می‌توانند در مدت کوتاهی (مثلا یک ماه) موجب برطرف شدن چاقی شکمی و کاهش وزن در حدود هفت کیلوگرم شوند!

رژیم غذایی چاقی شکمی دارای دو مرحله است:

‌یک مرحله چهار روزه با عنوان (ضد نفخ) که حاوی غذاها و نوشیدنی‌های خاصی است.

یک برنامه غذایی چهار هفته‌ای که در آن، شما 1600 کیلوکالری در روز دریافت می‌کنید.

چربی‌های تک زنجیره‌ای غیراشباع، یک جزء اساسی از هر وعده غذایی در یک رژیم غذایی چاقی شکمی را تشکیل می‌دهند. این رژیم تا حد زیادی شبیه رژیم غذایی مدیترانه‌ای است.

رژیم غذایی چاقی شکمی همچنین افراد را به مصرف مقادیر بالایی از میوه‌جات و سبزیجات و غلات کامل تشویق می‌نماید.

آیا رژیم لاغری برای چاقی شکمی متفاوت از یک رژیم سالم کاهش وزن است؟

خیر ، رژیم غذایی برای درمان چاقی شکمی در واقع همان رژیم سالم غذایی برای کاهش وزن است. خیلی از افراد فقط از چربی یک ناحیه از بدن، به ویژه چاقی شکمی به دلیل عدم تناسب اندام شاکی هستند.

متخصصین علوم پزشکی نیز به دلیل عوارض ناشی از این نوع چاقی به مبتلایان توصیه می‌کنند برای پیشگیری و نیز رهایی از بیماری‌های متابولیک، بایستی با رژیم غذایی از چاقی شکمی خود بکاهند.

واقعیت آن است که یک رژیم غذایی صاف‌کننده شکم، یک الگوی غذایی متناسب و با کالری محدود است که این رژیم حاوی مقادیر کافی از سبزی‌جات، میوه‌جات و غلات سبوس‌دار است. رژیم غذایی برای چاقی شکمی بر مصرف غذاهایی که غنی از چربی تک زنجیره‌ای غیر اشباع هستند تاکید می‌کند و بنابر نظر طراح رژیم، مصرف غذاهای غنی از چربی تک زنجیره‌ای غیر‌اشباع به کاهش چاقی شکمی کمک شایانی می‌نماید. بعضی از این نوع رژیم‌های غذایی حتی ادعا می‌کنند که بدون این که ورزش و فعالیت چندانی داشته باشید، به هدف خود می‌رسید.

در حالی که حقیقت آن است که اگرچه مصرف چربی‌های سالم در کنترل چاقی و به ویژه چاقی شکمی مفید است، ولی مصرف آن‌ها به تنهایی موثر نخواهد بود؛ زیرا به هر حال آن‌ها نیز به خودی خود حاوی انرژی فراوان هستند و شما بایستی ورزش، به ویژه ورزش‌های هوازی را نیز در برنامه خود بگنجانید.

در نهایت بایستی تاکید نمود که رژیم لاغری شکمی همان رژیم سالم و محدود از کالری است که مصرف چربی تک‌زنجیره‌ای غیر‌اشباع در آن تاکید شده است.

اما باید بدانید که پژوهش‌های علمی قابل اعتباری موجود نیستند که نشان دهند رژیم لاغری شکمی برای کاهش وزن بهتر از دیگر رژیم‌های غذایی متوازن و با کالری محدود عمل می‌کند و یا این که شما بتوانید به طور اختصاصی با یک رژیم لاغری خاص چربی‌های شکم‌تان را آب کنید. هر چند ممکن است با استفاده از رژیملاغری شکمی وزن کم کنید؛ چرا که ممکن است این رژیم در کل یک روش سالم و کم‌کالری برای تغذیه را ترویج نمایند و یا ممکن است شامل کاهش استرس باشند.

ولی این خصوصیت‌ها مختص به رژیم لاغری شکمی نیست و هر رژیم غذایی محدود از کالری که روش‌های غذا خوردن سالم را تقویت نماید و رفتارهای صحیح غذایی را در شما شکل دهد، می‌تواند مفید واقع شود و نکته معجزه‌آسایی برایرژیم لاغری شکمی وجود ندارد.

علاوه بر این باید بدانید که هر چند تبلیغات برای رژیم‌های معجزه‌آسا و چندروزه مبنی بر بهبود سریع مشکل وزن ممکن است جذاب به نظر برسد؛ ولی این رژیم‌های بسیار محدود فقط باعث لاغری در ناحیه صورت و افتادگی پوست به همراه عوارض خواهند بود که شما را قبل از رسیدن به کاهش سایز شکم و از بین بردن چربی در ناحیه مرکزی ناامید می‌نمایند.

لذا توصیه همه متخصصین تغذیه آن است که برای موفقیت و کاهش وزن طولانی مدت، می‌بایست به همان اصول پایه تغذیه‌ای در کاهش وزن، یعنی یک برنامه غذایی سالم به همراه فعالیت بدنی پایبند باشید.

آب درمانی چیست و چگونه باید آن ‌را انجام داد؟

هر روز صبح پس از اینکه از خواب بلند شدید، حتی بدون اینکه مسواک بزنید، 5/1 لیتر آب بخورید؛ یعنی چیزی حدود 5 تا 6 لیوان و پس از آن صورت خود را بشویید! این کار را آب درمانی می‌گویند. البته توجه داشته باشید که حدود یک ساعت قبل و یک ساعت بعد از نوشیدن آب، نباید هیچ نوع نوشیدنی و یا غذای جامد و مایعی خورد. بهتر است آب را قبل از نوشیدن بجوشانید و یا فیلتر کنید. نوشیدن یکباره 5/1 لیتر آب کار دشواری است؛ ولی به تدریج این کار برای شما عادت و آسان خواهد شد.

در ابتدا می‌توانید با 2 لیوان آب آغاز کنید و به تدریج آن‌را افزایش دهید و یا ابتدا 4 لیوان آب بنوشید و در طی فواصل در عرض یک ساعت 6 لیوان آب را به طور یکجا بنوشید. در روزهای اول، ظرف یک ساعت دو تا سه بار ادرار خواهید کرد؛ ولی به مرور این وضعیت طبیعی خواهد شد و بدن با شرایط وفق پیدا می‌کند.

مزایای آب درمانی

تسکین درد و استرس، کاهش وزن، درخشندگی پوست، احساس تازگی در طی روز، هضم خوب، درمان یبوست و افزایش حرکات روده. امروزه آب درمانی در ژاپن و هند بسیار رایج است و اغلب مردم پس از بیدار شدن از خواب، آب می‌نوشند. آزمایش‌های علمی دانشمندان ژاپنی تأثیر این کار را در درمان سردرد، بدن درد، بیماری‌های قلبی، آرتروز، ضربان سریع قلب، صرع، چاقی، برونشیت، آسم، سل، مننژیت، بیماری‌های ادرار و کلیه، استفراغ و گاستریت، اسهال، دیابت، یبوست، بیماری‌های چشمی، اختلالات قاعدگی و بیماری‌های گلو و گوش صد در صد نشان داده است.

آب درمانی: روش درمان

صبح قبل از مسواک زدن دندان، 4-6 لیوان آب بنوشید. سپس مسواک بزنید ولی تا 45 دقیقه از خوردن و نوشیدن هر چیزی خودداری کنید. پس از 45 دقیقه همانند روزهای قبل، صبحانه بخورید و بعد از خوردن صبحانه و یا ناهار و شام، از خوردن و آشامیدن تا دو ساعت خودداری کنید. فهرست زیر به طور تجربی نشان می‌دهد که بعد از چند روز از آغاز آب درمانی، بیماری درمان می‌شود:

فشارخون بالا: 30 روز

بیماری‌های معده: 10 روز

دیابت: 30 روز

یبوست: 10 روز

بیماری مفاصل: 21 روز

این روش درمانی بدون عوارض جانبی است و فقط ممکن است در روزهای اول دچار تکرار ادرار شوید. محققان سالیان سال در مورد رابطه میان مصرف آب و سلامت و بیماری در انسان تحقیق کرده‌اند بیماری‌های شایعی همچون آسم، التهابمفاصل و فشارخون بالا، فقط یک اسم هستند و به الگوهای علائم ایجاد شده بدن مربوط می‌شوند که ناشی از بی‌آبی بدن است.

هنگامی که بدن دچار کم آبی می‌شود، سیستم مدیریتی بدن به منظور حفظ آب و جبران این کم آبی، به بخش‌های مختلف آسیب می‌رساند و علائم این بی‌آبی‌ها در بدن توسط داروهای تجویزی پزشکان درمان و نام‌گذاری می‌شود.

مغز باید در تمام زمان‌ها هیدراته باشد؛ بنابراین وقتی که بدن کم آب می‌شود، سعی می‌کند آن را از سایر قسمت‌ها تأمین کند و به همین دلایل سایر مناطق بدن نیز دچار کم آبی می‌شوند.

خود تنفس به سادگی موجب از دست دادن مقدار قابل توجهی از آب بدن می‌شود و این میزان به نوع آب و هوایی که در آن زندگی می‌کنید و مقدار ورزشی که انجام می‌دهید، بستگی دارد.

کم آبی مزمن معمولاً ناشی از کمبود آب و یا نوشیدن قهوه یا نوشیدنی‌های حاوی قند به وجود می‌آید. اگر بدن شما دچار کم آبی مزمن شود، برای جلوگیری از قطع تنفس، با تولید هیستامین، سعی می‌کند این مشکل را برطرف کند و هیستامین موجب انقباض مویرگ‌های خونی در ریه‌ها شده و کاهش آب را جبران می‌کند؛ اگر چه تنفس کمی مشکل‌تر می‌شود. بدن، این کار را با هدف رفع مشکل کم آبی انجام می‌دهد و نه ایجاد مشکل و بیماری جدید. بدن با انقباض مویرگ‌های خونی در ریه‌ها از بی‌آبی مغز و کمبود آب برای تنفس جلوگیری می‌کند. پاسخ پزشکان نیز به تولید هیستامین بیش از حد در بدن، تجویز آنتی‌هیستامین است. این آنتی‌هیستامین‌ها، مویرگ‌های ریه را باز می‌کنند و تنفس راحت‌تر می‌شود. بنابراین پزشکان با تجویز داروها، فقط استراتژی بدن را خنثی می‌کنند. به همین سادگی می‌توان متوجه شد که آنچه بیماران مبتلا به آسم به آن نیاز دارند آب است و نه مصرف منظم داروهای تجویزی هیستامین.

همین چرخه برای بیماری‌هایی از قبیل فشارخون بالا و ورم مفاصل رخ می‌دهد و بسیاری از داروهای تجویزی به ظاهر سودمند پزشکی، آنتی‌هیستامین‌هایی هستند که با تلاش بدن به منظور حفظ آن مقابله می‌کنند. تنها چیزی که بدن برای مبارزه با این بیماری‌ها نیاز دارد، نوشیدن آب است. به همین سادگی آب بنوشید. آنچه که واقعاً باید بنوشید، آب است.

کافئین نیز یکی از دیگر نوشیدنی‌های مخرب است و در هر شکلی که مصرف شود، اعم از نوشابه یا قهوه و یا قرص، دیورتیک است و آب بدن را دفع می‌کند. افرادی که در حال تلاش برای کاهش وزن خود هستند، معمولاً به بی‌آبی مزمن مبتلا می‌شوند، زیرا اغلب آن‌ها از ترس اینکه وزن آب بدنشان زیاد نشود، آب نمی‌نوشند و همین موجب می‌شود که سوخت و ساز چربی در بدن آن‌ها مختل گردد؛ زیرا به مقدار کافی آب نمی‌نوشند. آب نه تنها به از دست دادن وزن کمک می‌کند، بلکه یکی از ضروریات کاهش وزن است و تنها راه برای افزایش متابولیسم بدن نوشیدن مقدار کافی آب می‌باشد. به یاد داشته باشید که آب دارای صفر کالری و صفر گرم چربی و مقدار کمی کربن است. افرادی که رژیم‌های طولانی مدت و سختمی‌گیرند و در مدت کوتاه چند روزه، 5/2 تا 5 کیلو وزن کم می‌کنند، فقط وزن آب بدن آن‌ها کاهش یافته و هیچ چربی از بدن آن‌ها کم نشده است؛ به طوری که پس از مدتی دچار کم آبی مزمن خواهند شد و وقتی دست از رژیم خود بکشند، به سرعت به وزن قبلی خود باز خواهند گشت.

پژوهشگران معتقدند که بیشتر بیماری‌ها با دو راهکار ارزان و حتی رایگان، درمان و پیشگیری می‌شوند که یکی از آن‌ها نور خورشید و دیگری آب خالص است. نور خورشید از اختلالات ذهنی، اسکیزوفرنی، سرطان پوست، سرطان سینه، پوکی استخوان و حتی اختلالات سیستم عصبی پیشگیری و آن‌ها را به راحتی درمان می‌کند. پس به یک پیاده‌روی ساده بروید و کمی آفتاب بگیرید که این منبع رایگان پر از خاصیت است. از طرفی، هیچ گاه برای نوشیدن آب، منتظر تشنگی نباشد و هیچ گاه شیر گاو و آب‌میوه را جایگزین آن نکنید. آب چیز دیگری است. همه ما خواهان زندگی سالم‌تر، شادتر با خشونت کمتر و آموزش بهتر و ارتقای کیفیت آموزشی هستیم و این امر، مستلزم رعایت اصول اولیه تغذیه است.

جانشین کردن آب به جای غذا

موضوعی که این روزها بسیار بحث‌برانگیز است و مورد توجه جمع کثیری از افراد علاقه‌مند به تغذیه می‌باشد، مسأله آب درمانی است. آب درمانی به معنای آن است که انسان در طول شبانه‌روز، مقدار لازم و ضروری آب جهت انجام اعمال داخلی بدن و حفظ سلامت، به بدن خود برساند. نه این که آن را جانشین غذا کند.

متأسفانه برخی از افراد نگرش صحیحی نسبت به مصرف آب ندارند و تصور می‌کنند که آب می‌تواند جانشین غذا بشود. حتی بعضی اشخاص به خانواده و اطرافیان خود توصیه می‌کنند که برای پیشگیری و درمان انواع بیماری‌ها و حفظ سلامت هرچه بیشتر، آب را جایگزین غذا نمایند، این تصور صحیح نیست. آب چنانچه بیش از حد لازم مصرف شود، موجب افزایش آب داخل سلولی و در نتیجه خیز یا ورم سلول می‌گردد که عواقب بسیار خطرناک و گاه غیرقابل جبرانی در پی دارد، به اضافه آنکه آب، حاوی مواد مغذی لازم برای شخص نیست و چنانچه جانشین غذا بشود، به هیچ‌وجه نمی‌تواند نیازهای تغذیه‌ای انسان را برآورده سازد.

آب انار برای پیشگیری از سرطان مفید است، سلامت قلب را بهبود می بخشد و حتی می تواند توان جنسی را تقویت کند.
به گزارش مشرق، آب انار خون ساز است و خون را تصفیه می کند و برای سالمندان بهترین دارو برای تقویت کلیه ها است. رنگ صورت را شاداب می کند و شادی بخش و مفرح است. گرفتگی صدا را برطرف می کند. برای افزایش وزن مفید است و مقوی قلب و معده است.
آب انار راهکاری خوشمزه برای کاهش استرس
متخصصان انگلیسی در یک بررسی جدید دریافته اند که نوشیدن روزانه آب انار می تواند با پایین آوردن فشارخون و کاهش میزان هورمون استرس، تنش ها و استرس های کارمندان را در محل کار کمتر کند. متخصصان دانشگاه «کوئین مارگات» در «ادینبورگ» با انجام آزمایشهایی، تأثیر فیزیولوژیکی مصرف روزانه نیم لیتر آب انار را طی یک دوره دوهفته ای مورد ارزیابی قرار دادند.
آنها دریافتند تمام 60 نفری که داوطلبانه دراین آزمایش شرکت کرده بودند و در محیط های کاری مختلف مشغول به کار بودند، پس از نوشیدن این آب میوه اشتیاق بیشتری پیدا کردند و کمتر دچار استرس و آشفتگی می شدند. مطالعات بسیاری تاکنون نشان داده است که آب انار مزایای بسیاری برای سلامتی دارد.
آب انار چربی های اضافی را آب می کند
متخصصان تغذیه تأکید کرده اند که آب انار همچنین می تواند چربی های اطراف معده و شکم را در زنان و مردان چاق کاهش دهد. این متخصصان در یک آزمایش یک ماهه ثابت کردند، میزان تشکیل سلول های چربی در اطراف شکم در افرادی که آب انار مصرف می کنند کاهش یافته است.
کسانی که آب انار می نوشند، فشارخونشان نیز پایین می آید و بنابراین خطر بروز حملات قلبی و سکته مغزی و بیماری کلیوی دراین اشخاص نیز به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می کند. پزشکان معتقدند که آب انار می تواند مقدار اسید چرب موجود در خون موسوم به اسیدچرب «NEFA» را کاهش دهد. آزمایشهای قبلی که روی انسان و حیوانات انجام گرفته، نشان داده است که مقدار زیادی از این اسید چرب، ذخیره چربی را در اطراف شکم افزایش می دهد و درنتیجه سبب تشدید احتمال ابتلا به بیماری قلبی و دیابت نوع دوم می شود.
آب انار علیه سرطان
خواص آنتی اکسیدانی انار تأثیر زیادی بر کاهش احتمال ابتلا به سرطان و بیماری های قلبی دارد. آب انار به خاطر داشتن مقادیر فراوانی فلاوونوئید (نوعی آنتی اکسیدان) تأثیر فوق العاده ای بر خنثی سازی سرطان ناشی از رادیکال های آزاد دارد. طی نتایج حاصله از تحقیقات روی موش ها، این میوه می تواند در پیشگیری از سرطان پوست و سینه موثر باشد و نیز طی یافته های جدید محققان آمریکایی، مصرف آب انار، روند رشد سلول های سرطان پروستات را کاهش می دهد.
در یک مطالعه زمانی که مصرف آب انار را ارزیابی کردند، مشخص شد: این ماده به دلیل وجود آنتی اکسیدان به مقدار زیاد می تواند به عنوان راهی برای مبارزه و جلوگیری از سرطان سینه باشد. 
این گروه دریافتند: میوه های قرمز دارای آب و دانه به طور طبیعی یک نوع ماده شیمیایی به نام «اسیدالاژیک» تولید می کنند که به نظر می رسد برای جلوگیری از رشد سلول های سرطان در بافت های سینه مفید باشد. در آزمایشگاه محققان روی آنزیم روماتاس که نقش کلیدی در تولید استروژن و توسعه رشد سرطان سینه و اثرات ده ها ترکیب موجود در انار که با مبارزه با سرطان سینه مرتبط هستند، مطالعه کردند.
به طور کلی محققان اظهارداشتند: با استفاده از آب میوه های قرمز دانه دار به خصوص انار می توان به مبارزه با رشد سرطان سینه پرداخت. آب انار سرشار از نوعی ماده آنتی اکسیدان است و همین ماده انار را درصدر میوه های دارای آنتی اکسیدان از قبیل زغال اخته، پرتقال و انگور قرار داده است.
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیای آمریکا معتقدند، میزان آنتی اکسیدان آب انار که به فنولیک موسوم است، از انواع چای سبز و زیتون سیاه نیز به مراتب بیشتر است. براساس پژوهش این محققان آب انار دست کم 20 درصد بیش ازدیگر آب میوه ها دارای خواص آنتی اکسیدان است.
آب انار برای سلامتی قلب
نوشیدن روزانه یک لیوان آب انار می تواند تا بیش از یک سوم، جریان خون به قلب را افزایش دهد. خواص آنتی اکسیدانی این میوه، از ایجاد کلسترول بد پیشگیری می کند و سرخرگ ها را تمیز نگه می دارد و احتمال حملات قلبی و سکته مغزی را کاهش می دهد.
آب انار دشمن عفونت
آب انار مزایای بسیار زیادی برای بیماران کلیوی به خصوص بیماران در حال دیالیز دارد. دکتر «فرانک بروسیوس» با اشاره به نتایج بررسی متخصصان دانشگاه میشیگان دراین باره افزود: آب انار که شامل بالاترین سطح آنتی اکسیدان پلی فنول است، قادر به کاهش تخریب سلول ها به وسیله ایجاد رادیکال های آزاد می شود. وجود چنین آنتی اکسیدانی در رژیم غذایی بیماران کلیوی می تواند به دلیل ایجاد رادیکال های آزاد در خون، امکان افزایش گردش خون به وسیله دستگاه دیالیز را فراهم کند.
براین اساس محققان، 101 بیمار دیالیزی را تصادفی برای مصرف آب انار یا بدون مصرف این نوشیدنی انتخاب و بررسی کردند و نتایج آن نشان داد: آنهایی که هفته ای 3 بار نصف فنجان آب انار مصرف می کردند، دچار کاهش التهابات مولکول و عفونت ها درخون خود شدند.
بیماران کلیوی که هر هفته نوشیدنی های ترش مصرف می کنند، احتمال عفونت که دومین عامل کشنده بیماران دیالیزی است، را کاهش می دهند. تاکنون هیچ نوشیدنی دیگری که چنین خاصیت از بین برندگی عفونت را داشته باشد، پیدا نشده است.

مزایای آب درمانی

۱) درمان با آب در بیماریهای انسان بسیار ساده وطبیعی است.
۲) روش درمان زیاد دشوار نیست.
۳) کاملا بی ضرر است وآثار بدی بر جا نمی گذارد.
۴) آثار مسمومیت به همراه ندارد و نیازی به داروهای سمی نیست.
۵) ارزانترین وسیله است و درهمه جا براحتی بدست می آید.
۶) هضم را بهبود می بخشدویبوست را که منشاء بروز اغلب بیماریهاست برطرف می کند.
۷) خواب طبیعی را برقرار می سازد ومغز وبدن را تقویت می بخشد.
۸) بی درد است ودرد را بسهولت تسکین می دهد.
۹) درمان آن اساسی وریشه ای است.

قواعد کلی برای آب درمانی
۱) بدن بیمار بویژه را پاها را نباید به مقدارکافی گرم نگه داشت و چنان چه احساس لرز نماید،از طریق مالش با حوله داغ، ورزش و جریانی ازآب گرم در پا او را گرم نمود.

۲) مناسب ترین زمان پیش از اوقات صبحگاهی وقبل ازرفتن به بستر خواب است. بیمار نباید پیش یا بلافاصله پس از هر غذا یا فعالیت یا وقتی که اطاقش سرد است، درمان شود.
۳) پس از جریان هوای گرم، باید کشاله ران را شستشو داد یا دوش گرفت یا با اسفنج بدن را مرطوب ساخت .
پاشیدن آب بر بدن یا شستشو با آب سرد ازسرما خوردگی جلوگیری می کند و پس از مصرف آب سرد باید احتیاط کرد که گرما از طریق ورزش حاصل گردد،ولی اگر بیمار ناتوان است ،حمام آفتاب ، مالش با استفاده از کمپرس آب داغ ،حمام بخار،پوشش وغیره در اطاق گرم (حداقل ۲۰ درجه) ضرورت پیدا می کند.
۴) یک قاشق چایخوری آب تازه یا ولرم در صورتی که بیمارآب بطلبد،در حلقوم او می ریزند، ولی نباید مقادیر زیادی آب داد.
۵) از تمام مواد مضعف یا محرک اعصاب مانند چای، قهوه،لیکور، تنباکو حشیش وتریاک باید پرهیز کرد. در موارد شدید از گوشت و ادویه باید پرهیز کرد.شیر،میوه،قرص کامل نان را وقتی که به بیمار احساس اشتها دست داد ویا درحالات دیگر باید به بیمار رساند.
هر گاه که بیمار احساس تشنگی نمود باید آب نارگیل،شربت،آب میوه وآب خالص به وی نوشاند. مواد بسیار داغ یا سرد نباید داده شود. از تجویزآب گازدار درخلال درمان باید بر حذر بود.
۶) اطاق بیمار باید آرام وتهویه هوای آن مناسب باشد.
۷) حمام آب نه سرد ونه گرم ومالش دادن بیمار زمانی توصیه می شود که بیمار نتواند فعالیت کند یا برای کسب گرمای آفتاب بیرون قدم بزند.
۸) اشخاص حساس وناتوان وکودکان را نباید با شدت معالجه کرد.اگر آنها آب سرد را تحمل نمی نمایند، آب گرم یا ولرم را باید بکاربرد.ولی باید آنها بتدریج با آب سرد عادت کنند واین امر می تواند برای پائین افتادن درجه حرارت بدن ، مرحله به مرحله برای حصول به نتایج موفقیت آمیزتر موثرافتد.
۹) اگر بیمار احساس سرما ولرز کرد، آب سرد نباید بکار برد. باید او را بوسیله حوله ماساژ دا د یا او را به ورزش ویا حرکات سریع دستها و سایر قسمتهای بدن یا قدم زدنهای تند یا جریان آب گرم وغیره وا داشت.
مصرف آب سرد را نباید زیاد تکرار کرد و باید فواصل زمانی کافی برای بروز واکنش در بدن برقرار کرد.
۱۰) خاطر باید آسوده و راحت باشد.
۱۱) درمان بیماریهای مزمن باید مطابق با دوره زمانی بیماری و به اندازه کافی تداوم پیدا کند.
۱۲) حتی پس از معالجه، از عواملی که احتمال عود بیماری را افزایش دهد،باید اجتناب نمود.
۱۳) تمام حوله ها، پتوها، ملحفه ها وغیره را باید شستشو در آفتاب پهن کرد.
۱۴) بهترین جنس ملحفه مرطوب ابریشم خام است. چنین محصولی چندان گران نیست و زمانی که نتوان ملحفه های سرد و زبر را بکار برد، از آن می توان استفاده کرد.
مواد بافتنی نرم آب را بهتر می کشد وباید آن را بدقت دور بدن پیچاند. لازم است دو ملحفه در دسترس داشت که یکی در نوبت شستشو و دیگری در نوبت کار باشد.
استعمال ملحفه ها ممکن است آنها را آلوده سازد وبایدآن را درآب نیم گرم یا آب و صابون که از جوزهای گیاهی بدست می آید شستشو داد وسپس با آب سرد آب کشید ودرآفتاب پهن کرد که خشک شود.
۱۵) پتوها را باید تکاند و در آفتاب و در معرض هوا نوبت به نوبت قرار داد.آنها را نیز باید شستشو داد.

یکی از مهمترین نقشهای سیستم دفاعی بدن انسان تعیین عوامل مهاجم و جلوگیری از آن است.از دیگر نقشهای مهم آن کشف و از بین بردن سلولهایسرطانی(تومورها)است و اخیراً محققین به این نتیجه رسیدن که اثرات ایمونولوژی(دفاعی)ورزش در بیماریهای سرطانی تأثیر می گذارد.با مطالعات اخیر ثابت شده که تعداد افرادی که ورزش می کنندبویژه بانوان کمتر بهسرطان سینه مبتلا می گردند.زنانی که از دوران جوانی به ورزش پرداخته انددر مقایسه با زنانی که هیچ تحرکی ندارند در برابر پیشرفت انواع سرطانغیر جلدی با خطر کمتری مواجه هستند.

در مطالعات انجام شده فعالیت جسمانی هر فرد با شغل وی ارزیابی گردیدو چنین تشخیص داده شد:مردانی که دارای مشاغل بدون تحرک میباشند، نسبت به مردانی که دارای مشاغلی با فعالیت بدنی هستند به میزان 6/1 برابر بیشتر در برابرخطر سرطان روده بزرگ قرار دارند.

از بین تمام انواع سرطانها یی که تاکنون مطالعه شده به نظر می رسدکه سرطان روده بزرگ ارتباط واضح تری با فعالیت بدنی نشان می دهد.

فعالیت بدنی با تأثیر بر پروستاگلاندین ها،کاهش زمان توقف مواد سمی در روده ها و بالا بردن سطح آنتی اکسیدانها از خطرسرطان روده بزرگ می کاهد.در تعدادی از مطالعاتی که در سراسر جهان انجام شده اند،افزایش قابل توجهی درشانس ابتلا به سرطان روده بزرگ (تا حدود 50تا 100%) در افراد غیر فعال بخصوص کسانی که مشاغل بی تحرک دارند گزارش شده است.  پایین تر بودن خطر سرطان روده بزرگ در افرادی که فعالیت بدنی دارندبه افزایش حرکات دودی روده نسبت داده می شودکه باعث حرکت سریع تر آن و کاهش مدت تماس روده بزرگ با مواد بالقوه سرطان زای مدفوع می شود. همچنین یافته ها ارتباط بین فعالیت بدنی و سرطان های مربوط به استروژن از جمله سرطان سینه وجود دارد از مطالعاتی که این رابطه را نشان می دهنداستنباط می شود که خطر نسبی این بیماریها در افراد دارای تحرک بدنی  تقریبا20 تا60% کمتر از افراد غیر فعال است.

فعالیت بدنی منظم ممکن است در میزان خطر بروز این سرطانها به طور مستقیم یا غیر مستقیم و از طریق تغییر سطح استروژن گردش خون اثر بگذارد(ورزش منظم امکان ابتلا به سرطان سینه را 30 تا 40%درصد کاهش می دهد)

فعالیت بدنی منظم ممکن است با کاهش چربی بدن و چاقی ،در احتمال خطر بروز سرطان تاثیر بگذارد.زیادی چربی بدن و چاقی ،عوامل خطرزا برای بروز سرطانهای خاص مثل سرطان رحم،سینه،و روده بزرگ هستند که احتمالا در بعضی افراد از طریق افزایش مقدار چربی در دسترس برای ساخته شدن استروئیدهای جنسی محرک رشد تومور عمل می کنند.فعالیت بدنی منظم ممکن است به طو مستقیم یا غیر مستقیم در سطح هورمونهای بخصوصی اثیر بگذارد

از جمله این هورمونها استروئیدهای جنسی مثل استرادیول می باشد که عامل مؤثری در بروز انواع خاصی از سرطاناست.به عنوان مثال در زنان ورزشکارکه خوب تمرین کرده اند اغلب استرادیول خون در سطح پایین می باشدو این موضوع در دراز مدت،به عنوان یک مکانیسم احتمالی در میزان پایین سرطان سینه در زنان ورزشکار به حساب می ایدو همچنین فعالیت بدنی منظم ممکن است میزان تنش را نیز کاهش دهد.این امر احتمالا یک اثرغیر مستقیم و مثبت در دفاع بر علیه سرطاندارد

کاهش خطر سرطان با ورزش

فعالیت فیزیکی ؛خطر تمام عوامل مرگ آور را کاهش میدهد  از جمله این عوامل؛می توان به بیماریهای قلبی عروقی؛   پرفشاری خون؛برخیسرطانها؛پوکی استخوان؛بیماریهای اسکلتی؛و دیابت نوع 2 اشاره کرد.فعالیت بدنی مناسب،سوخت و ساز کلوگز را بهبود می بخشد،چربی بدن را کم می کندو فشار خون را پایین می اورد.فعالیت فیزیکی با تاثیر بر پروستاگلاندیانها،کاهش زمان توقف مواد سمی در روده ها و بالا بردن سطح انتی اکسیدانها(موادی که از سوختن نامناسب چربیها در سطح سلولهای بدن که منجر به سرطان و پیر شدن سلولها می شود جلوگیری می کند)از خطرسرطان روده بزرگ می کاهد.

فعالیت بدنی احتمال ابتلا به سرطانهای مختلف را از جمله سرطانسینه،رحم،ریه،پروستات و روده بزرگ را کاهش می دهد.گرچه درمان سرطان منجر به احساس ضعف در(99-61)درصد بیماران شده و قدرت فعالیت را کاهش می دهدولی توصیه شده که حتی انان که شدید ترین درمان را دارندباز از نظر فیزیکی فعال باشند زیرا همین فعالیت نیز اثرات مثبت داشته و ضعف ناشی از درمان را می کاهدو همچنین کیفیت زندگی و وضعیت روانی بیمار را ارتقا می دهد

نیمی از مبتلایان به سرطان سینه با خواب شبانه مشکل دارندکه فعالیت فیزیکی بسیار به انها کمک می کند البته لازم است فعالیت به صورت مرتب باشد به نظر می رسد فعالیت مناسب بدنی سیستم هورمونی بدن را به گونه ای تغییر می دهدکه از بدکاری سیستم هورمونی یا ایمنی بدن که می تواند منجر به سرطان شود جلوگیری می کند

تأثیر ورزش در سرطان

ورزش سبب تقویت سیستم ایمنی در بیماران سرطان می گردد  بنابر گزارش پژوهشگران کره ای انجام حرکات ورزشی ساده می تواند سیستم ایمنی بیمارانی را که به وسیله سرطان معده تحت عمل جراحی قرار گرفته اند را تقویت کند.مطالعه برروی 25 نفر بیمار که تحت عمل جراحی خارج نمودن تومورهای معده قرار گرفته اند نشان داد عملکرد ایمنی بدن افراد که 2 روز پس از عمل،انجام حرکات ورزشی را آغاز نموده بودند قویتراز افرادی بودند که ورزش نکرده بودند

طی 2 هفته پس از جراحی سلولهای ضد سرطان در افرادی که ورزش کرده بودند به نحو چشمگیری بیشتر از سایرین بود.سلولهای ضد سرطان یا قاتل به سلولهای سرطان حمله کرده و به رفع عفونت کمک می کنند.دکتر یانگ مونا و همکارانش از دانشگاه اینجو یک گروه 17 نفره از بیماران را مورد بررسی قرار دادنداین بیماران 2 روز بعد از جراحی در حالیکه روی تخت دراز کشیده بودند انجام حرکات ساده ورزشی را اغاز کردند و همچنین از زمانی که قادر به راه رفتن بودند انجام حرکات ورزشی بر روی دوچرخه ی ثابت را به تعداد 10 بار در هفته اغاز کردند

بعد چندین نمونه خون از آنها گرفته شد و نتایج حاکی از آن بود که هفته اول پس از جراحی تعداد سلولهای قاتل در هر گروه کاهش یافت اما در هفته دوم سلولهای قاتل در بیمارانی که ورزش می کردند به وضعیت موفقیت آمیز اول بازگشتنداما در افرادی که ورزش نمی کردند روند نزولی سلولها همچنان ادامه داشت

بدن انسان حدود 100 تریلیون سلول دارد و در حالات طبیعی این سلولها بطور منظم خود را بازسازی می نمایند. سلولها طوری رشد می نمایند كه بافتهای پیر و فرتوت قادر به جایگزین شدن و جراحات قابل ترمیمند. لیكن، در بعضی موارد عده ای از سلولها بطور غیر طبیعی و غیر قابل كنترل رشد می نمایند. بعضی از سلولها رشد كرده و توده ای از بافت بنام تومور را بوجود می آورند. كه می تواند بدخیم باشد یك تومور بدخیم، سرطان در نظر گرفته می شود. سلولهای سرطانی از نوعی به نوع دیگر فرق می كند. بعضی از انواع سریع رشد می نمایند در حالی كه در انواع دیگر ممكن است سالها طول بكشد تا چنین رشدی ایجاد شود. در هر بافت یا اندام بدن، بیش از صد نوع سرطان ممكن است بوجود آید. احتمالاً سرطانی با رشد غیر طبیعی یك سلول كه بعدها به میلیونها سلول سرطانی تقسیم می شود آغاز می گردد.

قبل از آنكه سرطانی قابل تشخیص گردد نزدیك به یك میلیون سلول كه معادل توموری یك سانتیمتری است ایجاد گردیده. سلولها از راه متاستاز (حركت باكتری یا سلولهای بدن از یك قسمت بدن به بخش دیگر) از تومور بدخیم جدا گشته، به سایر مناطق بدن مهاجرت می نمایند و قادر به ایجاد یك سرطان جدید در آنجا می باشند. گرچه اكثر سلولهای سرطانی توسط سیستم ایمنی از بین می روند تنها یك سلول سرطانی برای جایگزینی در محلی دیگر و پیدایش یك سرطان جدید كافی است. در مقابل، تومورهای خوش خیم به سایر بافتهای هجوم نمی آورند، آنها می توانند با فعالیتهای طبیعی بدن تداخل نمایند اما بندرت سبب مرگ می شوند.

میزان وقوع سرطان

گزارش سال 1984 مركز ملی آمار سلامتیNational Center Health Statistics نشان داد كه 2/22 درصد كل مرگ و میر در ایالات متحده ناشی از سرطان بود. سرطان دومین علت مرگ در كشور و عامل ایجاد كننده مرگ در سنین بین سی و چهل ساگی می باشد. در سال 1984 حدود 483000 نفر در اثر این بیماری فوت كردند و در همان سال نزدیك به 965000 مورد جدید مورد درمان بودند. برآوردهای آماری سال 1987 در مورد استیدانس و مرگ و میر در جنسیتها و مناطق ابتلاء در شكل 2/13 نشان داده شده اند (سرطانهای غیر ملانومی پوست و كارمینوم موضعیCarcinoma in situ در این برآوردها محسوب نشده اند. این برآوردهاهمچنین نشان داده اند كه بر اساس جمعیت كل سال 1987، 74 میلیون امریكایی در طول دوره زندگیشان ازسرطان رنج می برند. (حدود سه نفر در هر چهار خانواده).

سرطان نیز مانند بیماری عروق كرونر قلب یك بیماری قابل پیشگیری است.

80 درصد كل سرطانهای انسان با شیوه زندگی یا عوامل محیطی ارتباط دارند (شامل غذا، مصرف تنباكو، مصرف بیش از حد الكل، زیاد در معرض آفتاب قرار گرفتن، قرار گرفتن در معرض خطرات شغلی)اكثر این سرطانها در صورت عادتهای مثبت در شیوه زندگی قابل پیشگیری می بودند. در نواحی بیرمنگام و میدلند غربی انگلستان نسبت به سرطانهای وابسته به عوامل محیطی بدقت مورد مطالعه قرار گرفت. گزارش نشان داد كه فقط 6 درصد سرطانها در مردان و 2 درصد در زنان از محل كار منشاء گرفته بودند. این حقیقت كه در حال حاضر سرطان بعنوان قابل درمانترین بیماری در میان كل بیماریهای مزمن در نظر گرفته می شود از اهمیت زیادی برخوردار است. بیش از نیمی از كلیه سرطانها قابل درمانند. در سال 1987 بیش از پنج میلیون امریكایی كه سابقه ای از سرطان داشتند زنده بودند. تقریباً سه میلیون نفر آنها درمان شده تلقی می شدند. امروزه بزرگترین عامل مبارزه با سرطان آموزش بهداشت (مسایل بهداشتی) و سلامتی است. باید اطلاعات مربوط به عوالم خطرزا در ایجاد سرطان و راهنمایی های لازم جهت تشخیص سریع آن به مردم ارائه گردد.

ورزش و سرطان

یكی از مهمترین نقشهای سیستم دفاعی بدن انسان تعیین عوامل مهاجم و جلوگیری از آن است. از دیگر نقشهای مهم آن كشف و از بین بردن سلولهای سرطانی (تومورها) است و اخیراً محققین به این نتیجه رسیده اند كه اثرات ایمونولوژی (دفاعی) ورزش در بیماریهای سرطانی تأثیر می گذارد. با مطالعات اخیر ثابت شده كه تعداد افرادی كه ورزش می كنند بویژه بانوان كمتر به سرطان مبتلا می گردند. زنانی كه از دوران جوانی به ورزش پرداخته اند در مقایسه با زنانی كه هیچ تحركی ندارند در برابر پیشرفت انواع سرطان غیر جلدی با خطر كمتری مواجه هستند در مطالعات انجام شده فعالیت جسمانی هر فرد با شغل وی ارزیابی گردید و چنین تشخیص داده شد: مردانی كه دارای مشاغل بدون تحرك می باشند، نسبت به مردانی كه دارای مشاغلی با فعالیت بدنی هستند به میزان 6/1 برابر بیشتر در برابر خطر سرطان روده بزرگ قرار دارند.

بعلاوه خطر ابتلا به سرطان با كاهش میزان فعالیت، به صورت تدریجی افزایش می یابد. دومین مورد مطالعه و تحقیق در این باب، خطر سرطان روده را بین 1/1 میلیون نفر از مردان سوئدی، در طی 19 سال مطالعه و پیگیری چنین برآورد كرده است:

عدم فعالیت و كم تحركی خطر سرطان روده را 3/1 برابر افزایش می دهد. و مكانیسم آن را كاهش مدت زمان انتقال روده ای در جلوگیری از سرطان روده در هنگام ورزش گزارش كرده اند.

در تحقیق دیگری در مورد نقش ورزش در دوران دانشگاه چنین ارزیابی كرده اند: زنانی كه در طول سالیان تحصیل در دانشكده بی تحرك بوده اند در مقایسه با دانشجویان ورزشكار، 5/2 برابر بیشتر با خطر سرطان دستگاه تولید مثل و 8/1 برابر بیشتر با خطر سرطان سینه مواجه هستند. و مكانیسم دفاعی آن احتمالاً هورمونی می باشد كه به كاهش تحریكات استروژنی ناشی از ورزش بستگی دارد.

و بالاخره محققین آمادگی جسمانی و شنا را به دلیل كشش و تقویت عضلات كمربند شانه ای به منظور جلوگیری از سرطانسینه توصیه می نمایند.

با وجود عضلات بسیار زیادی که کمتر در معرض حرکت هستند، صورت ما همیشه در خطر بروز چین و چروک قرار دارد؛ ماهیچه‌های نرم این قسمت از بدن نیز این امکان را افزایش می‌دهند. چین و چروک هم که همه می‌دانند دشمن زیبایی است؛ آن هم در ناحیه صورت.

مدت‌هاست که اغلب مردم به ویژه جوانان نخستین گزینه برای جلوگیری از چین و چروک و زیباتر شدن صورت را عمل‌های جراحی پلاستیک می‌دانند، غافل از این که با انجام حرکت‌های ظریف و ساده ورزشی در ناحیه صورت، می‌توان از شل شدن عضلات و ایجاد چین و چروک جلوگیری کرد.

همین اول كار سنگ مان را با هم باز کنیم که آقا، خانم، ورزش صورت عضلات آن را بیش از حد بزرگ و از شکل واقعی خارج نمی‌کند.

باور کنید با وجود تعداد زیاد محصولات نگه‌دارنده، از بین برنده چروک و حفظ کننده طراوت و شادابی، هنوز هم راحت‌ترین و مۆثرترین راه برای شادابیپوست صورت و در نتیجه زیبایی آن، ورزش‌های روزانه است. ورزش‌هایی که در دوران جوانی، ماهیچه‌های صورت را تقویت کرده و استحکام می‌بخشد، در سنین بالاتر آن‌ها را در حالت مناسبی نگهداری می‌کند.

به طوری که پس از مدتی خودتان متوجه خواهید شد این ورزش‌ها پوست شما را جوان‌تر و سالم‌تر نشان می‌دهد. در حقیقت، ورزش‌های صورت، مکمل مناسبی برای برنامه‌های غذایی مراقبت از پوست شما خواهد بود.

پیشانی بلند کافی نیست

پیشانی من و شما خیلی زود پذیرای مهمانانی به نام چین و چروک می‌شود؛ مهمان‌هایی که زود می‌آیند و گاه اصلاً نمی‌روند، اما ورزش‌هایی هستند که اگر به طور منظم انجام شود به کاهش چین و چروک‌ها و محکم شدن پوست پیشانی کمک می‌کند.

حرکت اول: ابروها را تا آن جا که می‌توانید بالا ببرید و در همین حال چشم‌هایتان را باز و گشاد کنید.

حرکت دوم: راست بنشینید، انگشتان دو دست را به هم چسبانده و آن‌ها را در محل رویش مو (بالای پیشانی) قرار دهید. با فشار آرام انگشتان، پوست پیشانی را به طرف بالا بکشید، تا ده بشمارید و پوست را رها کنید.

حرکت سوم: چه خوب و چه بد، همه ما اخم کردن را خوب بلدیم! اما حالا این اخم کردن به کارمان می‌آید. حسابی اخم کنید، تا پنج بشمارید و سپس ابروها را باز کنید و کاملاً بالا ببرید. باز هم تا پنج بشمارید و به حالت اول برگردید.

حرکت چهارم: دو انگشت سبابه را میان ابروها قرار دهید. با فشار انگشت‌ها به سمت بیرون، ابروها را از هم جدا کنید، در همین حال اخم کنید تا دو حرکت متضاد، باعث تقویت عضلات پیشانی و به ویژه میان ابروها شود. پس از چند بار تکرار، عکس این حرکت را انجام دهید؛ یعنی ابروها را به سوی هم بکشید و با عضلات صورت تان در برابر این کار مقاومت کنید.

چشم‌های زیبا

برای آن که عضلات دور چشم قوی‌تر شود و چین و چروکش، زیبایی چشم‌ها را تحت تأثیر قرار ندهد، این حرکت‌ها مفید است.

حرکت اول: چشم‌های خود را ببندید، در حالی که چشم تان بسته است، به پایین نگاه کنید و سپس تا جایی که می‌توانید چشم‌ها را به سمت بالا بکشید.

حرکت دوم: اول ابروها را بالا ببرید، سپس تا جایی که می‌توانید چشم‌های خود را گشاد کنید تا جایی که سفیدی بالا و پایین داخل چشم‌ها به خوبی دیده شود.

حرکت سوم: در حالی که چشم‌هایتان را تند و تند باز و بسته می‌کنید با دو انگشت کناری شست، به آرامی روی ناحیه گیجگاه فشار دهید. این فشار باید هر بار حدود ده ثانیه ادامه داشته باشد.

ورزش صورت چیست؟

ورزش‌های قسمت گردن و صورت به مجموعه‌ای از حرکات عضلانی گفته می‌شود که باعث محکم‌تر شدن عضله‌های این ناحیه می‌شود. متخصصان بر این باورند که این ورزش‌های سبک، باعث کشیده شدن عضلات و پوستصورت و رفع چین و چروک می‌شود.

از سوی دیگر همین ورزش‌های سبک تا حدود 10 برابر خون‌رسانی به ناحیه صورت را افزایش می‌دهد و به همین دلیل، اکسیژن و مواد غذایی بیشتری بهپوست صورت می‌رسد. همه این موارد به جوان ماندن و زیباتر شدن پوستصورت کمک بسزایی می‌کند.

زیر پوست صورت من و شما تعدادی استخوان، عضله و تعداد بی‌شماری عصب و شریان وجود دارد. وقتی پیر می‌شویم، پوست صورت حالت شادابی خود را از دست داده و پژمرده به نظر می‌رسد. ورزش دادن عضلات صورت می‌تواند برای رفع این مشکل بسیار موثر باشد.

خواص ورزش‌های صورت

ورزش‌های سبک صورت، در گام اول به پوست انعطاف لازم را داده و بهتر از هر ماده شیمیایی، چین و چروک را کاهش می‌دهد.

از سوی دیگر، ورزش صورت مانند هر تحرک دیگری، باعث می‌شود خون بیشتری به این ناحیه رسیده و در نتیجه اکسیژن و مواد غذایی لازم را به پوست صورت می‌رساند؛ پس پوست صورت شما جوان‌تر، زیباتر و خوش‌رنگ‌تر خواهد شد. همچنین سلول‌های پیر و فرسوده راحت‌تر جدا می‌شوند.

یادمان باشد بهتر است حرکات ورزشی صورت و گردن را در برابر آینه انجام دهیم و در نهایت ذکر این نکته هم لازم است که یکی از مهم‌ترین مسائل در این نوع ورزش، سادگی و بدون هزینه بودن آن است. من و شما فقط با صرف چند دقیقه‌ای از وقتمان می‌توانیم صورتی شاداب‌تر و جوان‌تر داشته باشیم.

غبغب هم آب می‌شود؟

چانه یکی از جاهایی است که چربی در آن جمع می‌شود، قسمتی از چربی هم زیر آرواره‌ها جاخوش می‌کند و این‌ها با هم غبغب را تشکیل می‌دهد. برای آب شدن چربی‌های این قسمت هم حرکات ورزشی خاصی وجود دارد.

حرکت اول: صاف بنشینید، حالا سرتان را آرام به سمت عقب خم کرده و سعی کنید به سقف اتاق نگاه کنید. در همین حال، لب‌هایتان را بسته نگه داشته و انگار چیزی در دهان دارید و آن را می‌جوید، فک‌ها را تکان دهید. باید حرکت عضلات گردن و ناحیه حلقتان را کاملاً احساس کنید.

حرکت دوم: روی سطحی مانند تخت دراز بکشید و سرتان را از لبه آن (تخت) آویزان کنید. سپس به آرامی سرتان را بالا آورده و در حالت افقی نگه دارید؛ تا ده بشمارید. سپس بار دیگر سرتان را به سمت زمین برگردانید و آویزان کنید.

حرکت سوم: روی یک سطح صاف بنشینید، قوز نکنید، کمرتان را به سمت بالا بکشید، حالا تا جایی که می‌توانید سرتان را به سمت عقب خم کنید. در همین حالت چند بار دهان خود را باز و بسته کنید. باید کشیده شدن عضلات را به خوبی احساس نمایید. این حرکت را در حالی که سرتان کاملاً به سمت بالا کشیده‌ شده نیز انجام دهید. یادتان باشد در میان هر دو حرکت، مدتی استراحت کنید.

حرکت چهارم: کف دست خود را به پیشانی بچسبانید، با فشار دست به پیشانی سعی کنید عضلات گردن خود را منقبض کرده و این حالت را ده ثانیه ادامه دهید. سپس کف دست را پشت سر خود بگذارید و این دفعه با فشار دادن سر به دست تان عضلات را منقبض کنید. هر بار این حرکت هم باید ده ثانیه ادامه داشته باشد.

حرکت پنجم: این حرکت شاید قدری عجیب به نظر برسد، اما همین متفاوت بودنش کمکی به انجام بهتر آن است. ابتدا زبان خود را تا جایی که می‌توانید از دهان خارج کنید. پنج ثانیه صبر کنید و سپس به حالت اول برگردانید.

گونه‌ها هم ورزش دارند

پوست گونه‌های ما به مرور زمان و در معرض دود، آفتاب، هوا و... انعطاف و زیبایی خود را از دست می‌دهد، گونه‌های آویزان با پوستی چروک خورده بر زیبایی ما اثری منفی دارد. این قسمت از بدن هم حرکات ورزشی مخصوص به خود را دارد که اگر منظم و مرتب انجام شود، به زیبا ماندن گونه‌ها کمک می‌کند.

حرکت اول: لب‌هایتان را ببندید؛ لبخند ملایمی بزنید و سعی کنید گونه‌ها را به طرف داخل دهان جمع کنید. صورتتان را ده ثانیه در این حالت نگه دارید.

حرکت دوم: لب‌هایتان را بسته نگه دارید، در همین حال سعی کنید گوشه لب‌ها را بالا بدهید. به قول معروف لب‌ها را تا بناگوش بکشید. حالا عضلات گونه را به سمت بالا حرکت دهید؛ باید این حرکت را روی صورتتان احساس کنید. ده ثانیه در همین حالت باقی بمانید.

حرکت سوم: دهان تان را بسته نگه‌دارید و در همین حال به چپ و راست حرکت دهید. پس از ده حرکت، لب‌ها را قدری جمع کرده و آن‌ها را به سمت بالا و پایین ببرید.

حرکت چهارم: لب‌هایتان را بسته نگه دارید و دندان‌هایتان را روی هم بگذارید. حالا هوا را زیر لب بالایی جمع کنید. اجازه ندهید این هوا از دهان شما خارج شود. در همین حالت تا ده بشمارید. سپس هوای زیر لب را به گونه چپ تان بفرستید و باز هم تا 10 بشمارید؛ بعد هوا را به سوی گونه راست حرکت دهید و پس از ده شماره به حالت اولیه باز گردید. قدری استراحت کنید و بعد همین مراحل را با لب پایینی تکرار کنید.

حرکت پنجم: دهان تان را به سمت چپ متمایل کنید و در همان حالت خمیازه بکشید. پس از چند بار تکرار، دهان را به سمت راست بکشید و دوباره خمیازه کشیدن را تکرار کنید.

حرکت ششم: لب‌ها را به حالت سوت زدن درآورید، تا 10 بشمارید و به حالت اول بازگردید.

فعالیتهای بدنی گوناگون، علاوه بر اینكه از بروز بسیاری از بیماریها جلوگیری كرده و نقش پیشگیری را بعهده دارند، بلكه قادرند در درمان بسیاری از بیماریهای متداول مؤثر واقع شده و یك نقش درمانی را بعهده گیرند. بدین منظور توجه شما را به اثرات درمانی ورزش در ارگانهای مختلف بدن و بیماریهای مربوطه جلب می نماییم.

1- فشار خون بالا:

با انجام ورزشهای معمولی همراه با رژیم غذایی و استراحت مناسب در طی یكسال، می توان فشار خون ماكزیمم را از 17 به حدود 14 رسانید. همانطور كه می دانید ورزشكاران معمولاً دچار عارضه فشار خون نمی شوند، و ورزش حتی در سنین 60 تا 80 سالگی می تواند در متعادل نگه داشتن فشار خون نقش بسزایی داشته باشد. زیرا در اثر فعالیتهای بدنی، عروقی كه در  سطح بدن جریان دارند انبساط یافته و در نتیجه جریان خون افزایش پیدا كرده و فشار خون سقوط می نماید. در نتیجهورزشهایی چون پیاده روی و كوهنوردی بخوبی قادرند فشار خون را متعادل نگه دارند.

2- ازدیاد چربی خون:

ورزش منظم و مستمر در بیمارانی كه دارای چربی خون بالائی هستند قادر است كلسترول و چربی مضر خون (LDL) را كاهش و در عوض باعث ازدیاد چربی مفید خون (HDL) شوند و در نتیجه از اثرات منفی ناشی از ازدیاد چربی خون در بروز بیماریهای قلبی عروقی و سنگهای صفراوی جلوگیری نماید.

3- بیماران قلبی:

انجام فعالیتهای بدنی سبك طبق آمارهای جهانی نه تنها قادر است انواع دردهای قلبی پایدار و ناپایدار را تسكین و كاهش دهد بلكه سبب حل شدن لخته های داخل خون شریانی قلب نیز شده و از بروز سكته های قلبی و در كسانی كه سكته كرده اند از سكته های بعدی ممانعت بعمل آورد. همچنین ورزشهای سبك مانع از رسوب پلاكهای چربی در داخل عروق كرونر قلب و یا عروق سایر نقاط بدن شده و در پیگیری بیماریهای قلبی و عروق موثر می باشند.

4- بیماری دیابت (مرض قند)

امروزه ثابت شده كه ورزشهای مناسب در افرادی كه به دیابت مبتلا هستند و حتی انسولین نیز تزریق می نمایند بسیار مفید بوده و مقاومت بدن را در برابر عوارض حاصله از این بیماری بیشتر می نماید.

5- بیماریهای ریوی

با انجام 3 بار در هفته ورزش متعادل و هر بار نیم ساعت، می توان مقاومت عضلات و اعضای داخلی را بیشتر كرده و ظرفیت انتشار اكسیژن را در ریه ها افزایش داده و به دنبال آن از تنگی نفس و فیبروز بافتهای جلوگیری نمود. ورزش قادر است در افراد سیگاری كه سالیان زیادی این ماده سمی را وارد ریه ها نموده اند و اینك پس از حدود 15 تا 20 سال منتظر بروز بیماریهایی چون آسم، آمیفنرم و برونشیت مزمن می باشند، توان و تحمل عضلانی ریه را بیشتر نموده و تهویه ریوی را آسانتر می نماید.

6- اثرات ورزش در شادابی روح و روان:

در حین انجام فعالیتهای بدنی ترشح میانجی های عصبی و شبه مورفینی، مثل انكفالینها و اندورفین ها و سروترنین در خون افزایش یافته و با اثرات ضد درد خود قادرند در فرد ورزشكار نشاط و نیرو ایجاد نمایند.

اثرات مفید ورزش روی پوست سالمندان

ورزش سبب می شود فرد ورزشکار چه جوان چه سالمند سالم تر و در تناسب بهتر روحی ورزش و سلامت پوست سالمندان

روانی قرار داشته باشد و این تناسب تمام نواحی بدن از جمله پوست را شامل می شود

و باعث قوام بهتر پوست و سلامت عمومی آن خواهد شد که این امر ناشی از تولید بیشتر

کلاژن به دنبال ورزش در پوست می باشد .

پوست افراد مسن بیشتر مستعد به زخم شدگی و خراشیدگی است و ورزش سبب تسریع

سرعت بهبودی این زخمها و باقی ماندن کمتر جای زخم می شود . حتی اگر تا به حال

ورزش نکرده اید با شروع یک برنامه ورزشی متعادل اثرات مفید آن را به وضوح حس

خواهید کرد .

به خاطر استعداد بیشتر پوست سالمندان به خراشیدگی و از سویی ضعیف بودن سیستم

ایمنی افراد سالمند این افراد بیشتر در معرض عفونت های پوستی خطرناک قرار دارند حال

آنکه ورزش منظم هم با تسریع بهبودی زخم های پوستی و هم با تقویت سیستم ایمنی فرد

وی را درمقابل عفونت های پوستی خطرناک محافظت و تقویت می کند .

با افزایش سن و با تجمع مواد اکسیدان و تماس با نور آفتاب به تدریج در پوست خالهای

پوستی و کراتوزهای خورشیدی و گشادگی های عروق سطحی پوست که خود را به

صورت برجستگی های قرمز رنگ کوچک پوستی نشان می دهد ایجاد می شود ، ورزش با

تقویت تولید مواد آنتی اکسیدان و از بین بردن بهتر رادیکالهای آزاد در پوست در کند کردن

این روند و کاهش تولید رادیکالهای آزاد و در نتیجه کاهش خال های پوستی نقش مهمی را

ایفا می کند .

ورزش های مفید برای افراد مسن

به طور کلی هر ورزشی که فرد از آن لذت ببرید مفید است چنانچه در جوانی در ورزش خاصی تبحر داشته اید می توانید آنرا با شدت کمتر و به صورت غیر رقابتی انجام دهید . به طور شایع در اجتماع انجام پیاده روی منظم ، حتی دویدن ، شنا و ورزشهایی مثل یوگا می تواند برای افراد مسن بسیار مفید باشد .

چه مقدار ورزش مفید است

هرچه سن افراد بالاتر می رود نیاز به ورزش بیشتر حس می شود ولی زمان پرداختن به آن نسبت به دوران جوانی کاهش می یابد لازم است چنانچه به پیاده روی می پردازید در هر نوبت انجام آن حداقل 15 دقیقه پیاده روی انجام دهید . چنانچه به انجام رکاب زنی در جا می پردازید زمانی معادل 45 دقیقه برای شما اثرات مفیدی را به همراه خواهد داشت .

مهمتر از زمان پرداختن به ورزش نظم در انجام آن مهم است و ورزش گاه اثرات چندانی را بر نخواهد داشت.

در ادامه ی مطلب قبلی در مورد تاثیر ورزش در کاهش وزن و افزایش مصرف انرژی، در این مطلب درباره ی چگونگی اثر ورزشدر پیشگیری از بیماری ها، عقب انداختن فرآیند پیر شدن و حفظ سلامتی دستگاه های مختلف بدن از جمله سیستم قلب و عروق، تنفس، گوارش، اسکلتی و ایمنی بدن برای شما صحبت می کنیم.

1- تقویت سیستم اسکلتی و پیش‌گیری از ابتلا به بیماری پوکی استخوان

مشخص شده است که تقویت سیستم اسکلتی بدن و متراکم بودن آن ارتباط مستقیمی با میزان فعالیت بدنی و فشارهای مکانیکی دارد.

به طور مثال در فضانوردانی که به مدت طولانی در فضا به سر می‌برند،به دلیل بی‌وزنی و یا در بیماران مزمن که به مدت طولانی بستری شده یا پایشان گچ گرفته شده و تحرکی ندارند، تراکم استخوانی به‌ شدت کاهش یافته و بسیار مستعد شکستگی می‌شود.

این همان پدیده ای است که به آن « پوکی استخوان»  می گویند و در افراد سالمند  به طور شایع دیده می‌شود. پوکی استخوان منجر به دردهای متوسط تا شدید و مزمن اسکلتی می‌شود و زندگی عادی فرد را تحت تأثیر قرار می‌‌دهد.

2- به تأخیر انداختن پدیده‌ی سالمندی یا پیر شدن

این تغییرات در ترکیب بدن را می‌توان با ورزش کاهش داد. ورزش سبب حفظ توده‌ی عضلانی بدن و افزایش مصرف انرژی پایه می‌گردد. هم‌چنین از یبوست و بیماری‌های قلبی- عروقی جلوگیری می کند که بعداً به آن اشاره خواهد شد و بدین ترتیب پدیده‌ی سالمندی  را به تأخیر می‌اندازد.

3- مصرف بی‌واسطه و مستقیم اسیدهای چرب

می‌دانیم که اکثر بافت‌های بدن از گلوکز (قند خون) به عنوان سوخت اصلی خود استفاده می‌کنند.

یکی از وظایف دستگاه گوارش و کبد این است که مواد غذایی دریافت شده را هضم و جذب کرده و در نهایت، قسمتی از آن را به شکل گلوکز برای مصرف بافت‌ها و سلول‌های بدن وارد خون کند.

برای ورود گلوکز به درون سلول و مصرف آن، وجود هورمون انسولین ضروری است. انسولین هورمونی است که از افزایش قند خون جلوگیری می‌کند. این هورمون از آب شدن چربی بدن و آزاد شدن اسیدهای چرب از بافت چربی جلوگیری می کند. حتی در صورت مصرف زیاد غذا، به ذخیره شدن انرژی به صورت چربی نیز کمک می‌کند.

اما عضلات در حال فعالیت از این امر مستثنی هستند و می‌توانند بدون نیاز به انسولین، انرژی خود را علاوه بر گلوکز از اسیدهای چرب نیز تأمین کنند. این امر باعث می‌شود سطح انسولین خون کاهش یابد و باعث ذوب شدن توده‌ی چربی و آزاد شدن اسید‌های چرب از آن می شود که به نوبه‌ی خود توسط عضلات به مصرف خواهند رسید.

4- تأثیر مثبت در بیماران دیابتی و کاهش مقاومت به انسولین

در بیماران دیابتی  نوع دو، انسولین وجود دارد اما قادر به عمل نیست که اصطلاحاً به آن «مقاومت به انسولین» گفته می‌شود.

مشخص شده است که بافت چربی، گیرنده‌ی عمده‌ای برای انسولین ندارد و به طور بارزی باعث مقاومت به اثرات انسولین و در نتیجه بالا رفتن قند خون و عوارض ناشی از آن می‌شود.

ورزش با کاهش بافت چربی و افزایش میزان سوخت و ساز بدن،  مقاومت به انسولین را کاهش داده و باعث بهبود عملکرد گیرنده‌های انسولین شده و سطح گلوکز خون را کاهش می‌‌دهد.

حتی در بیماران دیابتی نوع یک که در بدن آن‌ها انسولین  وجود ندارد یا به میزان کافی ترشح نمی‌شود، ورزش با افزایش میزان متابولیسم و مصرف انرژی، سطح گلوکز یا قند خون را کاهش می دهد و بدین ترتیب نیاز به انسولین تزریقی یا رعایت رژیم‌های بسیار سخت و محدود از قند و انرژی را در این افراد کمتر می کند.

5- کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی و سکته‌های مغزی

ورزش باعث کاهش اسیدهای چرب آزاد خون و افزایش کلسترول خوب یا HDL  می‌شود. بدین طریق پدیده‌ی آترواسکلروز یا تنگ شدن عروق بدن از جمله عروق قلبی و  مغزی  به تأخیر می‌افتد و هیچ‌گاه به حد بحرانی و انسداد (که در این صورت شاهد سکته‌های مغزی یا قلبی خواهیم بود) نمی‌رسد.

هم‌چنین باعث کاهش مقدار تری‌ گلیسیرید و کلسترول بد  یا LDL خون می‌شود که همگی آن‌ها در آترواسکلروز یا تنگ شدن عروق نقش دارند.

6- افزایش حجم گردش خون موثر بدن و جلوگیری از ترومبوز (لخته شدن خون) در سیاهرگ عمقی پا

فعالیت بدنی و تحریک زیاد باعث افزایش حجم گردش خون  موثر و جلوگیری از رکود خون در سیاهرگ عمقی پا می‌گردد و جریان خون را در کل عروق بدن افزایش می‌دهد، از جمله بازگشت خون را زیاد می‌کند. بدین طریق احتمال ترومبوز یا لخته شدن خون  در سیاهرگ عمقی پا، که خود می‌تواند منشاء لخته‌های آزاد خون(آمبولی) و گیر افتادن در رگ‌های دیگر بدن از جمله عروق مغز و قلب باشد، کاهش می‌یابد.

7- تقویت سیستم قلبی- عروقی، دستگاه تنفسی و سیستم ایمنی

با افزایش فعالیت بدنی، نیاز بافت‌ها و سلول‌های بدن به اکسیژن و مواد مغذی افزایش می‌یابد. برای تأمین این نیاز و نیز برای دفع مواد زاید تولید شده ی بیشتر توسط سلول‌ها، جریان خون و فعالیت قلب  و تهویه‌ی ریوی زیادتر می‌شود. هم‌چنین عضله‌ی قلب با قدرت و سرعت بیشتری خون را پُمپ می‌کند و فعالیت دستگاه تنفس نیز با افزایش عمق و سرعت تنفس، افزایش می‌یابد.

در صورت داشتن برنامه‌ی ورزشی مرتب در زندگی روزانه‌، به تدریج عضله‌ی قلب و دستگاه تنفس در اثر تمرین قوی‌تر شده و سلامتی فرد را تضمین می‌کند.

هم‌چنین با فعالیت بدنی، تعداد گلبول‌های قرمز و سفید خون و به‌طور کلی حجم خون و عناصر خونی دخیل در سیستم ایمنی بدن،  افزایش می‌یابد و به عملکرد بهتر سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.

8- اثرات مثبت بر سیستم گوارشی

شناخته شده‌ترین اثرات ورزش در سیستم گوارشی بدن، افزایش حرکات روده و جلوگیری از یبوست  مزمن است. به همین خاطر بیماران جراحی شده را در اولین فرصت پس از جراحی، به راه رفتن تشویق می‌کنند تا حرکات گوارشی سریع‌تر باز گردد و از یبوست جلوگیری شود. هم‌چنین بیمار قادر به تحمل تغذیه‌ی خوراکی باشد.

از عوارض نامطلوب یبوست می‌توان به چاقی و بیماری‌های روده‌ی بزرگ از قبیل دیورتیکولوز، بواسیر  و حتی سرطان‌ روده‌ی بزرگ  اشاره کرد که به سادگی با ورزش قابل پیش‌گیری هستند.

درباره‌ ی ورزش و اهمیت آن در سلامتی انسان، بسیار سخن گفته شده است. از این رو منظور این مقاله بررسی عمیق ‌تر اثرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ورزش و بررسی علمی پدید‌‌ه‌های مثبت ناشی از آن است. به ‌طور قطع با بیشتر شدن اطلاعات عمومی در این زمینه، اهمیت ورزش و فعالیت جسمانی بیش از پیش روشن خواهد شد.

افزایش توده‌ی عضلانی بدن (LEAN BODY MASS) و افزایش مصرف انرژی پایه (RESTING ENERGY- EXPENDITVRE)

تمرینات مرتب و منظم ورزشی در زندگی افراد باعث کاهش بافت چربی و افزایش توده‌ی عضلانی بدن می ‌شود که این امر به نوبه‌ ی خود باعث افزایش مصرف انرژی پایه ‌ی بدن می ‌شود.

از این مقدار انرژی مصرفی، 18 درصد آن مربوط به مصرف انرژی در عضلات در حال استراحت است. بنابراین می ‌توان به سادگی دریافت که حتی اگر شخص به علت خاصی در طول روز هیچگونه فعالیتی نداشته باشد و در حال استراحت مطلق باشد، در صورت ورزشکار بودن و داشتن توده ‌ی عضلانی بیشتر، مصرف انرژی پایه ‌ی وی بیشتر از یک شخص غیر ورزشکار با توده‌ ی عضلانی کمتر در همان شرایط خواهد بود و بدیهی است که با احتمال کمتری دچار چاقی در آینده خواهد شد.

افزایش کل انرژی مصرفی روزانه (TOTAL- ENERGY- EXPENDITVRE= TEE)

علاوه بر نقش ورزش در افزایش مصرف انرژی در حال استراحت (از طریق افزایش بافت عضلانی و کاهش بافت چربی غیرفعال)، کل انرژی مصرفی روزانه نیز با ورزش از طریق افزایش انرژی مصرف شده در فعالیت جسمانی نیز افزایش می ‌یابد. انرژی مصرف شده در فعالیت جسمانی می ‌تواند بسیار متغیر باشد و مشخص شده است که از 100کیلو کالری در روز، در یک شخص با فعالیت نشسته، تا بیش از 3000 کیلو کالری در روز، در یک دونده ‌ی ماراتون  می ‌تواند نوسان داشته باشد که این امر خود به افزایش سوخت بافت چربی و کاهش وزن کمک می‌ کند (میزان متوسط دریافت انرژی از طریق غذا در یک رژیم معمولی 2500 تا 3000 کیلو کالری در روز است).

ورزش از اساسی ‌ترین عوامل در درمان چاقی و پیشگیری از برگشت آن

همچنین حتی بعد از رسیدن به وزن مطلوب با ورزش کردن، شاهد برگشت کمتر اضافه وزن خواهیم بود. چون علاوه بر کاهش توده ‌ی چربی و کاهش وزن بدن، توده‌ ی عضلانی بدن نیز افزایش یافته است که این توده ی عضلانی فعال در مقایسه با بافت چربی قدیمی غیر فعال، انرژی بیشتری را حتی در حال استراحت مطلق مصرف می ‌کند و باعث جلوگیری از تجمع مازاد انرژی مصرفی به ‌صورت چربی می‌ شود.

حفظ تناسب اندام و زیبایی جثه ‌ی افراد

همان ‌طور که گفته شد، میزان مصرف انرژی با ورزش افزایش می‌ یابد که این امر منجر به سوخت بافت‌های چربی بد فرم بدن و افزایش توده ‌ی عضلانی بدن می ‌گردد.

بدین ترتیب چربی ‌های بد شکل بدن حذف شده و هیکل متناسب و زیبایی را به شخص ورزشکار هدیه می ‌کند. مسلماً این موضوع در تمام شرایط زندگی وی، مثلاً در استخدام و ازدواج تأثیر مثبت خواهد داشت.

استاد دانشكده  علوم توانبخشی :

ورزش با تعرق  و افزايش ضربان قلب ، كاهش اضطراب و افسردگی را موجب می شود

ورزش مستمر به طوريكه بدن شروع به تعرق كند ، باعث افزايش تراوش آنزيمهای آندورفين ، آنكفالين و دانپورفين كه خاصيت تسكين دهندگی دارند  می شود .

دكتر حسين نجمی،  استاد دانشكده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشكی ايران، در گفت و گو باسر دبير بخش  ورزشی تبيان در خصوص نقش ورزش در جلوگيری از اعتياد افزود : ورزشی كه باعث تعرق شود و ضربان قلب را افزايش دهد ، ‌بدن را وادار به ترشح آنزيمهای مسكنی می كند كه باعث كاهش اضطراب ، افسردگی و افزايش انبساط خاطر و تقويت روحيه می شود .

وی در ادامه با اشاره به نقش ورزش مستمر در افزايش هورمون رشد ، خاطر نشان كرد : هورمون رشد كه باعث ايجاد انگيزه ، شور و شوق زندگی در فرد می شود ، در سن 20 سالگی حداكثر  تراوش خود را دارد و طبق  تحقيقات متخصصيندر هر 10 سال ، 15 درصد از تراوشاين هورمون کاسته می شود ،‌در حاليكه ورزش مرتب ميزان تراوش هورمون رشد را در سنين بالا در بدن تنظيم می كند .

دكتر نجمی با اشاره به نقش ورزش در ايجاد روحيه نشاط و از بين بردن افسردگی گفت : ورزش مرتب می تواند باافزايشروحيه ی شادی و نشاط ، افسردگی را در فرد كاهش دهد و تا حدودی جايگزين مواد مسكن خارجی می شودكه از خارج به بدن وارد می شود . به طور كلی زمانيكه فرد توسط ورزش به روحيه ای با نشاط دست يافته و بر اضطرابها و افسردگی های خود غلبه نمود ،‌نيازی به مواد مخدر ندارد .

وی يكی ديگر از فوايد  ورزش را جلوگيری از فشار خون و سكته های قلبی و مغزی دانست و گفت : از ديگر فوايد ورزش مستمر ،كاهش چربی  مضر خون( L.D.L)و افزايش چربی  مفيد خون مانند ( H.D.L ) است که  اين امراز تجمع چربی داخل عروقو تنگی و انسداد رگها جلوگيری می كندو در مجموع از وقوع سكته های قلبی و مغزی و افزايش فشار خون جلوگيری میکند.

وی تصريح كرد : پس زمانيكه در اثر ورزش سيستم ايمنی بدن قوی تر شد ، سلولهای سرطانی نيز كمتر خود را نشان می دهند واين امر موجب کاهش احتمال بروز سرطان در افراد است .

دكتر نجمی با بيان اينكه ورزش مستمر حدود 25 تا 30 سال عمر انسان را افزايش می دهد ، گفت : هر يك از ارگانهای بدن دارای عمر خاصی است ، به عنوان مثال قلب انسان  در هنگام حيات حدود 2 ميليارد بار میتپد كه در اين رابطه ضربان قلب انسانهای مضطرب و عصبانی حدود 80 الی 85 بار است كه با ضرب اين تعداد در دقيقه و ساعت و روز و تقسيم آن بر 2 ميليارد ،‌عمر متوسط  افراد عصبانی حدود 50 سال در می آيد ولی با توجه به اينكه نبض افراد ورزشكار حدود  50 بار در دقيقه می زند با انجام عمليات قبلی ، طول عمر متوسط اين افراد به حدود 85 می رسد و اين نشان می دهد كه ورزشكاران حدود 30 سال بيشتر از بقيه افراد  عمر می كند . 

آيا مي دانيد ورزش تاثير بسيار زيادي از طريق کنترل قند خون در بهبود بيماران ديابتي دارد؟ بيماران ديابتي ( 1 و 2 ) چه ورزش هايي بايد انجام دهند؟

ورزش در درمان ديابت بسيار مؤثر است زيرا نه تنها باعث پايين آوردن قند خون و کاهش مقاومت بدن به انسولين ميشود؛بلکه خطربيماريهاي قلبي و عروقي و نياز به دارو در ديابت نوع دو(ديابت غير وابسته به انسولين)را کاهش ميدهد.در ديابت نوع دو،ورزش تا حدود زيادي باعث افزايش حساسيت سلولها نسبت به انسولين و کاهش مقاومت به انسولين مي شودو از آنجايي که اين حساسيت ايجادشده به انسولين 48 ساعت بعد از ورزش ازبين ميرود تکرارورزش در دوره هاي منظم براي کاهش مقاومت به انسولين در ديابت نوع 2 لازم است.ورزش همچنين از اثر هورمونهاي ضد انسولين مي کاهد و باعث بهبود کنترل کلوگز بدن مي شود .

ديابت نوع اول که در جريان آن يا انسولين توليد نمي شود يا به مقدار اندک توليد ميشود.         

ديابت نوع دوم که در جريان ان انسولين توليد مي گردد ولي بدن نمي تواند از آن استفاده کند .            

ديابت حاملگي

 اختلال در تحمل گلوکز

تمرينات هوازي نياز به انسولين را کاهش مي دهد

تحقيقات انجام شده بر روي بيماران ديابتي نشان ميدهد که ورزش نقش مهمي در بهبود سلامت افراد ديابتي دارد ورزش؛کلوگز و کليگوژن را در داخل ماهيچه هاي بدن مي سوزاند و در حين و بعد از ورزش قند خون وارد ماهيچه ها مي شود و سطح کلوگز و کليگوژن را به حد طبيعي مي رساند. همچنين وجود برنامه هاي منظم ورزش در بيماران ديابتي عکس العمل شديد انسولين را از بين ميبردچون به عضلات و کبد عادت داده ميشود که کليگوژن بيشتري ذخيره کنند.

و همچنين در ورزشهاي درازمدت مشاهده مي شود که حساسيت سلولها به انسولين افزايش مي يابد که اين امر در بهبود وضعيت بيماران ديابت به خصوص بيماران ديابت غير وابسته به انسولين با اهميت است.يک برنامه صحيح کنترل بيماري قنددر بيماران ديابتي غير وابسته به انسولين به کاهش وزن اين بيماران کمک مي کند.کاهش وزن بر اثر ورزش باعث کاهش بافت چربي مي شود بنابر اين مقاومت به انسولين در سلولها کاهش و به اين ترتيب مصرف داروهاي خوراکي پايين اورنده قند خون کم مي شود

پزشکان اعتقاد دارند ورزش بيماران ديابتي بايد به صورت هوازي باشد .تمرينات هوازي به تمريناتي گفته ميشود که با مصرف اکسيژن توأم باشد.بهترين تمرين هوازي دويدن در مسافتهاي طولاني و با آهنگ آرام است و اين تمرينات شامل اسکي؛صحرانوردي؛شنا؛دويدن آرام؛دوچرخه سواري؛پياده روي است.امروزه محققان دريافته اند که استراحت بيماران ديابتي کار نادرستي است.مطالعات نشان داده که استراحت بر روي تخت حد اقل به مدت 7 روز باعث اختلال در متابوليسم قند خون مي شود

ورزش و ديابت نوع اول

بررسي ها روي اثر ورزش در افراد بالغ مبتلا به ديابت نوع 1 نتايج مثبتي داشت،بررسي کاستيل و همکارانش در يک گروه 12 نفري مبتلا به ديابت نوع 1 و مقايسه آنان با گروه شاهد و سالم پس از 10 هفته دوي استقامت نشان داد که غلظت قند خون ناشتا کاهش يافته بود.افراد مبتلا به ديابت نوع 1 پس از تمرينات بدني حساسيت بيشتري نسبت به انسولين تزريق شده نشان دادند

در مطالعه با کوبسن و همکارانش يک کاهش 12 درصدي در مقدار انسولين تجويري بيماران مورد مطالعه را ثابت کرد

به نظر مي رسد افزايش حساسيت انسولين به تعداد جلسات ورزشي و شدت ورزش وابسته باشد.ورزشهاي شديد و سخت نهايتا براي 24 ساعت نياز به انسولين را کاهش مي دهندولي تمرينات مستمر و مداوم با شدت متوسط براي چند روز اثرات خود را در اين زمينه به صورت پايدار نشان مي دهند .برداشت ،انتقال و متابوليسم گلوکز بعد از ورزش افزايش مي يابد و گاهي تا 48 ساعت پس از اخرين جلسه تمرين ادامه مي يابد.

توصيه هاي عمومي فعاليت ورزشي ويژه ديابت نوع اول

ورزش در ديابت نوع 2

ارزش منحصر به فرد تمرينات ورزشي در افراد مبتلا به ديابت نوع  2:

توانمند شدن عظلات اسکلتي در برداشت گلوکز ،بدون آنکه نياز به انسولين داشته باشند.اين پاسخ براي عظلاتي که فعاليت ورزشي دارند جنبه اختصاصي دارد و به عظلات ديگر سرايت نمي کند.اگر تمرينات ورزشي از نظر مدت و شدت کافي باشند اين ويژگي مي تواند براي يک دوره زمان طولاني حفظ شود

اثرات و فوائد درماني ورزش در افراد مبتلا به ديابت نوع 2

*کاهش سطح گلوکز و انسولين خون

* بهبود پاسخ ترشح انسولين به محرکهاي خوراکي گلوکز

* بهبود حساسيت محيطي و کبدي نسبت به انسولين

*افزايش سطح سلامت بدن

* بهبود وضع چربي خون و کاهش فشار خون

*بهبود وضعيت رواني

توصيه هاي عمومي فعاليت ورزشي ويژه ديابت نوع 2

همانند ديابت نوع اول است فقط تعداد دفعات تمرين 3 تا 5 بار در هفته مي باشد

آرتروز یکی از علل اصلی معلولیت و ناتوانی است. هم مردان و هم زنان به این بیماری مبتلا می شوند اما زنان معمولا پس از ۵۵ سالگی، حدود ۱۰ سال دیرتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند. این بیماری اغلب مفاصل لگن، زانوها، ستون فقرات و دست ها را گرفتار می کند. از آنجایی که اغلب افراد مبتلا به آرتروز سالمند هستند (حدود نیمی از افراد بالای ۶۵ سال درجاتی از آرتروز را دارند) مدت ها تصور می شد که این بیماری بخش طبیعی پیری است که بیانگر فرسودگی غضروف مفصل در طول عمر است اما کارشناسان اکنون می دانند که عوامل بسیاری علاوه بر سن در ایجاد آرتروز دخیل هستند.

خطر ابتلا به آرتروز ممکن است به ارث برسد. آسیب ها یا بیماری ها نیز ممکن است تخریب غضروف مفصل را شدت بخشند. سرعت پیشرفت آرتروز به ژنتیک، نیروهای بیومکانیکی و فرآیندهای زیستی و شیمیایی بستگی دارد که همه آنها از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

افزایش وزن به شدت با آرتروز ارتباط دارد زیرا وزن اضافه فشار وارد بر زانوها، لگن و ستون فقرات را افزایش می دهد. بررسی مداوم افرادی که در فرامینگهام ماساچوست زندگی می کنند، نشان داده است افراد دارای اضافه وزن در دهه ۲۰ زندگی، در دهه ۳۰ و در دهه ۴۰ زندگی میزان بالاتر آرتروز دارند. سنگین ترین زنان در مقایسه با لاغرترین زنان دو بار با احتمال بیشتر دچار آرتروز می شوند و احتمال آرتروز زانو در آنها سه برابر است.

در «بررسی سلامت پرستاران» در آمریکا نشان داده شد که زنانی که در ۱۸ سالگی بیشترین وزن را داشتند، نسبت به زنان با کمترین وزن ۷ بار بیشتر در معرض خطر آرتروز مفصل لگن بوده اند.

● ورزش جزیی از درمان آرتروز است

علاجی برای آرتروز وجود ندارد اما شما می توانید کارهایی را انجام دهید که پیشرفت آن را کندتر کند، درد را کاهش دهد و کارکرد مفصل را حفظ کند یا بهبود بخشد. اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، کاهش وزن به خصوص مفید است. اغلب می توانید با مسکن های معمول مانند استامینوفن یا ایبوپروفن و آسپیرین درد را تسکین دهید. استفاده از عصاها، اسپلینت ها یا بریس ها ممکن است برای حفاظت مفصل از آسیب بیشتر ضروری باشد اما یک شیوه درمانی وجود دارد که افراد مبتلا به آرتروز باید هر روز استفاده کنند: ورزش.

ورزش مرتب، عضلات را تقویت می کند و انعطاف پذیری و توان حفظ تعادل را بهبود می بخشد. ورزش نه تنها به تسکین درد و سفتی مفاصل کمک می کند، بلکه سطح سلامت عمومی فرد را نیز ارتقا می دهد. همچنین ورزش به عنوان وسیله ای برای بهبود خلق و خو و برای پیشگیری از سایر بیماری های شایع در سالمندی مفید است. جامعه طب سالمندی آمریکا در سال ۲۰۰۱ توصیه کرد که ورزش بخش ثابتی در درمان آرتروز در افراد ۶۵ ساله و بالاتر باشد. این انجمن همچنین پس از بررسی شواهد نتیجه کرد که ورزش در حد متوسط، بر خلاف نگرانی برخی از افراد، خطر آرتروز را افزایش نمی دهد؛ گرچه فعالیت جسمی شدید یا شرکت در ورزش های رقابتی در طول زندگی ممکن است چنین اثری داشته باشد. پژوهش ها نشان می دهد که زنان سالمند می توانند با انجام یک یا دو ساعت فعالیت جسمی با شدت متوسط در هر هفته از درد ناشی از آرتروز جلوگیری کنند.

ورزش نکردن ممکن است به طور مستقیم در آرتروز نقش داشته باشد؛ به خصوص به علت تحلیل رفتن عضلات حمایت کننده و جاذب ضربه، مثل عضلات اطراف زانو. اجزای اصلی برنامه ورزشی که برای مبتلایان به آرتروز توصیه می شود، فعالیت هایی است که انعطاف پذیری، قدرت عضلانی و استقامت را افزایش می دهند. برنامه ورزشی باید برای هر فرد به طور جداگانه طرح ریزی شود تا از آسیب و تشدید آرتروز جلوگیری کند. این امر به معنای آن است که باید پزشک، فیزیوتراپیست یا سایر متخصصان پزشکی باتجربه در درمان آرتروز در ابتدا فرد را ارزیابی کنند.

فعالیت هایی که پزشک شما توصیه می کند و اینکه چه اندازه و با چه فواصل زمانی ورزش کنید، به عوامل گوناگون بستگی خواهد داشت؛ از جمله اینکه کدام مفاصل درگیر آرتروز هستند، شدت درد در چه حدی است، میزان تناسب اندام شما چه قدر است و اینکه شما به چه بیمار ی های دیگری مبتلا هستید؟

● ورزش های استقامتی یا هوازی

ورزش های هوازی کم شدت می تواند کارکرد قلبی عروقی و کلی بدن را بهبود بخشد، احساس سلامت در فرد ایجاد کند، به کنترل وزن کمک کند و در عین محافظت از مفاصل به تقویت عضلات کمک کند. گزینه های مناسب شامل پیاده روی، شناکردن و پاروزنی و استفاده از دستگاه ورزشی الیپتیکال است. از فعالیت هایی که فشار بیش از حدی روی زانو می آورد (مانند دویدن) و ورزش هایی که شامل پرش، پیچش سریع یا توقف ناگهانی است (مانند تنیس و بسکتبال) خودداری کنید. شنا و ورزش های درون استخر برای افراد مبتلا به آرتروز منافع متعددی دارند. آب گرم برای عضلات و مفاصل تسکین دهنده است. اثر شناوری آب فشار وارد بر مفاصل شما را کاهش می دهد و آب مقاومتی را فراهم می کند که به قدرت عضلات می افزاید. سعی کنید که ورزش های هوازی کم شدت را دست کم چهار بار در هفته حداکثر تا ۳۰ دقیقه در روز انجام دهید.

● نکته آخر

دوسوم افرادی که آرتروز زانو دارند، زن هستند و کفش های پاشنه بلند، یکی از علل شیوع آرتروز در زنان است. کارشناسان می گویند کفش های پاشنه بلند فشار غیرمعمولی را هم بر جلو و هم بر عقب زانو وارد می کنند. حتی یک پاشنه ۴ سانتی متری می تواند فشار در دو محل رایج برای تخریب ناشی از استئوآرتریت را افزایش دهد: مفصل زیر کلاهک زانو (مفصل کشککی رانی)و سطوح مفصلی در طرف درونی زانو (بخش داخلی زانو). پس زنان چه کفشی باید بپوشند؟ کارشناسان می گویند کفش های با پاشنه کوتاه و دارای قوس کم اجازه می دهد پا با زمین تماس داشته باشد و به طور طبیعی به جلو حرکت کند.

منبع:سیمرغ

در دهة گذشته، شیوع چاقی 50 درصد افزایش یافته است. نوع رژیم غذایی و كاهش فعالیت بدنی عوامل اصلی این صعود ارقام شناخته شده‌اند. چاقی عارضه‌ای است كه پیشگیری از آن امكان‌پذیر است. پیشگیری از چاقی بسیار آسان‌تر، ارزان‌تر و مؤثرتر از درمان آن است. عارضة چاقی در طی زمان بروز می‌كند. بنابراین، درمان آن در مراحل شكل‌گرفتة بیماری به تلاش زیادی نیاز دارد.

امروزه چاقی یكی از معضلات زندگی صنعتی برای تمام گروه‌های سنی است. بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت (افزایش قند خون، پرفشاری خون، سنگ كیسة صفرا، نقرس، آرتروز و نیز سرطان‌های سینه، رودة بزرگ و پروستات )به دنبال چاقی شكل می‌گیرند. همچنین میزان بستری شدنافراد چاق در بخش‌های مختلف بیمارستانی و نیز زمان لازم برای بهبود كامل آنان تفاوت بسیاری با سایر گروه‌ها دارد.

چاقی در كودكان نیز، اگرچه در ظاهر ناپسند و مشكل‌آفرین نیست، نیاز به توجه و درمان دارد.

میزان شیوع چاقی در ایران

طبق پژوهش‌های انجام‌شده در ایران، میزان شیوع چاقی در مردان حدود 27 درصد و در زنان 40 درصد است. همچنین، شایع‌ترین محدودة سنی ابتلا به چاقی در مردان 40 تا 50 سالگی و در زنان 50 تا 60 سالگی است.

چاقی در ایران حدود 32 درصد شیوع دارد كه میزان آن از كشورهای غربی كمتر است. یك بررسی عمومی نشان داد كه نزدیك به 13 درصد از دختران تهرانی در زمرة افراد چاق قرار دارند و شیوع چاقی در سنین مدرسه در حدود 10 درصد تخمین زده شده است.

چاقی در سنین مدرسه مشكلات متعددی به دنبال دارد. بیماری‌های روحی ـ روانی نظیر افسردگی، اجتماع‌گریزی، كاهش اعتمادبه‌نفس و سرخوردگی در این گروه به میزان گسترده‌تری رخ می‌دهد. چاقی در دوران كودكی، بخصوص در میان پسربچه‌ها، با افزایش احتمال وقوع آن در بزرگسالی همراه است. 26 تا 41 درصد كودكان چاق در سنین پیش از مدرسه، در بزرگسالی نیز به عارضة چاقی مبتلا خواهند شد.

با توجه به مشكلات فراوان حاصل از چاقی، حتی كم كردن مقدار اندكی از وزن نیز عوارض سوء چاقی را كاهش می‌دهد یا از شدت آنها می‌كاهد. به اعتقاد متخصصان، كاهش 5 تا 20 درصد از وزن بدن در افراد چاق موجب از میان رفتن بسیاری از عوامل خطرساز می‌شود.

چرا چاق می‌شویم؟

چاقی، در تعریفی ساده، ناشی از نامتعادل بودن میزان دریافت انرژی از راه غذا و میزان مصرف یا سوخت انرژی در نتیجة فعالیت بدنی است. بنابراین، مؤثرترین روش درمان چاقی كم كردن میزان دریافت انرژی و افزایش سوخت و ساز بدن است.

امروزه متخصصان علت عمدة چاقی را كم‌تحركی و ورزش ناكافی می‌دانند. تغییر رفتارهای جمعی، تنوع زیاد وسایل برقی، ساعات طولانی تماشای تلویزیون و فیلم‌های ویدئویی و بازی‌های كامپیوتری، زندگی مدرن را كم‌تحرك ساخته است. در كشورهای پیشرفته، افراد بیشتر غذا می‌خورند و كمتر فعالیت می‌كنند. خوردن غذاهای آماده در خارج از منزل به دلیل مشغله‌های امروزی دلیل دیگری برای چاقی در دنیای مدرن است. این غذاها، بدون آن‌كه تمام مواد غذایی لازم را به بدن فرد برسانند، میزان چربی بالایی را به او تحمیل می‌كنند.

تأثیر ورزش در پیشگیری از چاقی و درمان آن

كل انرژی مصرفی روزانه را به سه قسمت تقسیم می‌كنیم: مصرف انرژی در حالت استراحت، مصرف انرژی بعد از صرف غذا و مصرف انرژی بعد از فعالیت بدنی. در زمان استراحت، 60 تا 70 درصد از كل انرژی بدن مصرف می‌شود و مقدار آن در هر ساعت، حدود یك كیلوكالری به ازای هر كیلوگرم از وزن بدن است. متغیرترین میزان مصرف انرژی، در زمان فعالیت بدنی است. این میزان در افراد كم‌تحرك 10 تا 15 درصد و در افراد فعال 30 تا 40 درصد از كل انرژی مصرفی را تشكیل می‌دهد. ورزش از دو طریق موجب مصرف انرژی در بدن می‌شود: یكی افزایش میزان سوخت در زمان ورزش و دیگری افزایش مقدار مصرف انرژی در زمان استراحتِ بعد از خاتمةورزش. برای مورد دوم یك مثال می‌آوریم: فعالیت بدنی با شدت متوسط به مدت ده دقیقه، می‌تواند مصرف انرژی بدن را در حالت استراحت 5 تا 15 درصد به مدت 24 تا 48 ساعت افزایش دهد. در ورزشكاران، میزان مصرف انرژی در زمان استراحت 5 تا 20 درصد بالاتر از افراد عادی است. بنابراین، یكی از مهم‌ترین فواید ورزش و فعالیت جسمانی بالاتر رفتن میزان مصرف انرژی فرد فعال در زمان استراحت است. بنابراین، این باور افراد پرخور كه ورزش و فعالیت بدنی باعث افزایش اشتهای آنها می‌شود غلط است. هیچ منبع علمی این مطلب را تأیید نمی‌كند. برعكس، ورزش سنگین موجب افزایش برخی مواد در بدن و كاهش تمایل فرد به خوردن می‌شود. یعنی با كاهش موقتی اشتها روبه‌رو می‌شویم.

در زمان استراحت، 50 درصد از انرژی لازم برای سوخت و ساز بدن را چربی‌ها و بقیه را مواد قندی تأمین می‌كنند. درورزش‌های سبك، همچنان چربی‌ها این وظیفه را بر عهده دارند. اما با افزایش شدت ورزش، سوخت و ساز قندها مشخص‌تر می‌شود. به همین دلیل است كه متخصصان ورزش‌های سبك را برای كاهش وزن مفیدتر می‌دانند. شاید تعجب‌برانگیز باشد كه صرف مدت زمانی بسیار اندك، مثلاً حداقل روزی یك ساعت فعالیت بدنی به مدت ده روز، برای افزایش سوخت چربی بدن در حالت استراحت كافی است. برای رسیدن به این هدف در افراد سالمند، به هشت هفته زمان نیاز داریم.

یكی دیگر از فواید ورزش افزایش ظرفیت تنفس عضلات است، یعنی افراد ورزشكار دیرتر از سایرین خسته می‌شوند.

آیا ورزش همراه با رژیم غذایی موجب كاهش بیشتر وزن می‌شود؟

در افراد چاق، ورزش به تنهایی موجب كاهش وزن مختصری می‌شود. متوسط كاهش وزن گزارش‌شده در 12 بررسی، در حدود دو كیلو و نیم بوده است. در یك فرد هفتاد كیلویی، پنج ساعت فعالیت ورزشی در هفته تنها 200 گرم كاهش وزن را به دنبال خواهد داشت.

تركیب ورزش و رژیم غذایی نقش مؤثرتری از رژیم غذایی یا ورزشِ تنها ایفا خواهد كرد. فرض كنید یك نفر با رژیم غذایی موفق به حدود ده كیلوگرم كاهش وزن شده است. نزدیك به سه كیلوگرم از این مقدار كاهش وزن در نتیجة حذف مواد غیرچربی به دست می‌آید. حال آن‌كه یك كاهش وزن ده كیلوگرمی با ورزش و رژیم غذایی توأم، كمتر از دو كیلوگرم از توده‌های غیرچربی بدن را از بین می‌برد.

وجود چربی انبوه در ناحیة شكم و احشاء موجب افزایش مقاومت بدن نسبت به آثار انسولین و در نتیجه بالا رفتن قند خون درافراد چاق می‌شود. همچنین یكی از عوامل مؤثر در ابتلا به امراض قلبی ـ عروقی به شمار می‌آید. بنابراین، كاهش چربی شكمی كمك زیادی به حفظ سلامت می‌كند. بر اساس نتایج مطالعات وسیع، ورزش نقش مؤثری در كاهش چربی‌های ناحیة شكم ایفا می‌كند.

چه مقدار ورزش كافی است؟

شروع ورزش در برنامه روزانه باید به میزانی باشد كه از عهده فرد چاق برمی‌آید. پس از ایجاد آمادگی جسمانی و كاهش وزن اولیه، می‌توان شدت و مدت ورزش را افزایش داد. حداقل سوخت مصرفی بدن برای دست یافتن به آمادگی جسمانی، 1000 كیلوكالری در هفته تخمین زده شده است. میزان مطلوب آن برای كاهش وزن، در حدود 2000 كیلوكالری در هفته است. در قدم زدن سریع، سرعت سوخت و ساز بدن به میزان چهار برابر حالت استراحت افزایش می‌یابد. با یك محاسبة ساده درمی‌یابیم كه برای یك فرد 70 كیلوگرمی، حداقل هفت ساعت پیاده‌روی در هفته لازم است.

در مورد سایر فعالیت‌ها نیز می‌توان میزان مصرف انرژی را محاسبه كرد. با این حال، اغلب افرادی كه دچار چاقی هستند آمادگی كامل برای انجام دادن مقدار تعیین‌شدة فعالیت بدنی را ندارند. گروهی دیگر هم به علت ابتلا به امراض قلبی و پرفشاری خون از انجام دادن بسیاری از حركات ورزشی معاف هستند. در نتیجه، شكل و مدت مناسب برای ورزش در افرادچاق به توانایی و وضعیت جسمانی آنها بستگی دارد. برای مثال، هرگز به افراد چاق مبتلا به بیماری‌های قلبی دویدن توصیه نمی‌شود. رایج‌ترین ورزشِ درمانی برای این گروه پیاده‌روی است. فعالیت‌های بدنی دیگری مانند دوچرخه‌سواری و شنا هم گاه جانشین مناسبی برای پیاده‌روی به‌شمار می‌آیند.

انتخاب نوع ورزش در درجة اول به علاقة فردی شما بستگی دارد. می‌توانید تركیبی از انواع ورزش‌ها را در برنامة خود بگنجانید. به خاطر داشته باشید كه ورزش‌های با شدت زیاد و مدت كم باعث بالا رفتن میزان سوخت و ساز بدن در حالت استراحت و نیز كاهش اشتها می‌شوند. در حالی‌كه ورزش‌های با شدت كم و مدت زیاد بر سوخت و ساز چربی‌ها اثر می‌گذارند. تصمیم‌گیری در مورد شدت و مدت ورزش انتخابی به هدف پزشك و پذیرش بیمار بستگی دارد.